XIX-wieczny rozkwit produkcji dywanów

Choć dywany znane są od tysiącleci, te najpiękniejsze były przywilejem ludzi bogatych.

Ich dostępność była przeznaczona wyłącznie dla ludzi o ugruntowanej, wysokiej pozycji społecznej i materialnej, a rola dywanu służyła zarówno celom praktycznym (termoizolacyjnym), jak i estetycznym.

Biedniejsza część ludzi pozwolić mogła sobie na zdecydowanie tańsze i mniej solidne, a jednocześnie zdecydowanie mniej zachwycające dywany, których jedyną w zasadzie funkcją była izolacja.

Wiele zmian przyniósł wiek XIX wraz z rewolucją przemysłową.

To w tym okresie zapoczątkowana została produkcja masowa, także w tej dziedzinie.

Dużą zasługę odegrał tu wynalazek jakim było krosno żakardowe, a także mnóstwo innych zastosowanych technik tkackich i nowych wynalazków.

Kolejne zmiany na lepsze przyniósł wynalazek Quigleya oraz Jamesa, którzy unowocześnili krosno Axminster, zaś niebawem po ich dokonaniu przyspieszenie prac tkaczy związek miał z dodaniem do krosna zasilania.

Kropką nad i było wynalezienie nowych rodzajów włókien, czyli chemicznych i syntetycznych, dzięki którym nastąpiła masowa produkcja dywanów.

Wszystko to nie tylko przyspieszyło prace nad produkcją dywanów, ale i doprowadziło do zwiększenia dostępności dywanów.